سفید رنگ ملی این کشور به شمار می رود. علامت روی پرچم آن ها، به فلسفه تائوئیسم ارتباط دارد که تمام جهان را متحد می داند. یین و یانگ» نگرشی متعلق به چین باستان، مفهوم یگانگی متضادها را می رسانند.
خطوط سه گانه ای که در هر گوشه دیده می شوند نیز معنای خاص خود را دارند. آن ها به ترتیب از بالا و در جهت عقربه های ساعت، معانی آسمان/جنوب/تابستان/هوا، ماه/غرب/پاییز/آب، زمین/شمال/زمستان/خاک و خورشید/شرق/بهار/آتش را منتقل می کنند.
۱- جراحی پلاستیک رواج بسیار زیادی دارد.
بر اساس کاوش های اجتماعی و جامعه شناسی، از هر ۵ زن یک نفر در کره حنوبی جراحی پلاستیک را تجربه کرده است. این گونه عمل ها بسیار عادی هستند و والدین به عنوان هدیه فارغ التحصیلی هزینه انجام آن را تقبل می کنند. سفید سازی پوست، از بین بردن علائم تولد مادرزادی و تغییر شکل چشم ها، اصلی ترین جراحی ها در کره جنوبی هستند. مردها نیز این گونه عمل ها را انجام می دهند.
تصور شما از صبحانه احتمالا یک فنجان چای خوش رنگ و نان داغ به همراه پنیر و کره و عسل باشد اما در کره جنوبی صبحانه مانند یک وعده غذایی کامل است و در این وعده، یک کاسه برنج بخار پز، سوپ سبزیجات و گاهی کیمچی و ماهی یافت می شود. کره ای ها وعده غذایی خود را بر پایه برنج بخار پز و گوشت و سبزیجات تهیه می کنند و اکثرا از نظر جسمانی قوی و خوش اندام هستند.
در سال ۲۰۰۸ ایران و کره جنوبی رابطه اقتصادی دوطرفه و مستحکمی به ارزش ۱۰ میلیارد دلار داشتند.[۳] با وجود مسائلی که پیرامون فعالیت‌های غنی سازی هسته ای ایران وجود داشت نماینده اقتصادی کره یعنی هونگ کی هوا و نماینده اقتصادی ایران، محمد خزائی در آوریل ۲۰۰۷ وارد گفتگو شدند و پذیرفتند که هیئتی با هدف گسترش روابط اقتصادی بین دو کشور تشکیل شود.[۴] در مارس ۲۰۰۷، رئیس مجلس کره جنوبی کیم سانگ گان اعلام کرد که شرکت‌های کره ای علاقه مندند که در ایران سرمایه‌گذاری کنند و او امیدوار است که دو کشور بتوانند سرمایه‌گذاری‌های دوطرفه ای داشته باشند.[۵] در جولای ۲۰۰۹ ایران روزانه ۱۵۷ هزار بشکه نفت خام به کره جنوبی صادر می‌کرد. در سال‌های اخیر واردات نفت کره جنوبی از خاورمیانه افزایش یافت و کره جنوبی چهارمین خریدار بزرگ نفت از ایران شد.[۶]
در می ۲۰۰۹ وزرای کره جنوبی در یک کنفرانس بزرگ سرمایه‌گذاری خارجی در تهران شرکت کردند.[۷] همچنین کره جنوبی در سپتامبر ۲۰۰۹ در کنار آلمان، بریتانیا، ژاپن، هلند و مای از خریداران اصلی گاز ایران شد.[۸]
روابط کره جنوبی و ایران در مورد مسائل هسته ای ایران دچار تغییرات مداومی شده‌است. در ژانویه ۲۰۰۷ بان کی مون که مسئول روابط خارجی کره بود به عنوان دبیرکل سازمان ملل برگزیده شد. بان کی مون پس از انتصاب با همکاری آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از برنامه‌هایی برای توقف فعالیت‌های هسته ای جمهوری اسلامی حمایت کرد که در روابط ایران و کره هم تأثیر داشت،[۹] البته این مشکلات نتوانست مانع شود که ایران و کره گفتگوهایی برای روابط دوطرفه ی و اقتصادی داشته باشند و دو کشور در زمینه رسانه، سرمایه‌گذاری و صنایع الکترونیک همکاری‌های زیادی داشتند.[۱۰] در طول گفتگوی مارس ۲۰۰۹ بین کیم هیونگ او، سخنگوی وزارت خارجه کره جنوبی و آیت الله هاشمی شاهرودی، رئیس قوه قضائیه ایران، آقای کیم گفت که امیدوار است ایران و کره جنوبی همکاری‌های پارلمانی شان را گسترش دهند. در همان ماه نماینده امور خارجی ایران در آسیا و اقیانوسیه اعلام کرد که ایران و کره جنوبی باید برای برای برقراری امنیت در افغانستان همکاری کنند.[۱۱] در نوامبر ۲۰۰۹ ایران اعلام کرد که آمادگی دارد به حل بحران شبه جزیره کره کمک کند. مسئول امور خارجی ایران آقای منوچهر متکی گفت که ایران از گفتگو بین کره جنوبی و شمالی استقبال می‌کند. در طول مذاکراتی با لی یانگ جان در اکتبر ۲۰۰۹، آقای متکی گفت که روابط بین دو کشور متعادل نیست و ما امیدوارم به تعادل برسیم. همتای کره ای هم گفت ما آماده‌ایم در همه زمینه‌های اقتصادی و اجرایی با ایران همکاری داشته باشیم.[۱۲] در ۶ ژانویه ۲۰۱۰ حسین هاشمی، مسئول انجمن دوستی ایران و کره با کیم هونگ او، سخنگوی وزارت خارجه کره در سئول در مورد گسترش روابط دوجانبه ملاقت کردند. در طول این دیدار نماینده کره به حق ایران در استفاده صلح آمیز در انرژی هسته ای تأکید کرد، او گفت همه کشورها حق استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای را دارند و ما باور داریم برنامه هسته ای ایران با اهداف غیرنظامی است.[۱۳][۱۴] در آوریل ۲۰۱۰ در تلاشی برای بهبود روابط دو کشور، ایران و کره جنوبی پذیرفتند که تبادلاتی در زمینه اخبار و رسانه و گسترش سطح آموزش و تکنولوژی داشته باشند، این تصمیم در طول نشستی بین علی اکبر جوانفکر، نماینده آژانس خبری جمهوری اسلامی و لی سئونگ جونگ، رئیس سازمان خبری کره جنوبی گرفته شد. با توجه به شباهت‌های فرهنگی ایران و کره جنوبی، دو کشور همواره قدم‌هایی برای نزدیکی فرهنگی داشته‌اند. در می ۲۰۰۹، جه مین شین، نماینده فرهنگی کره جنوبی و کیم یانگ موک سفیر کره در تهران در مراسمی به نام کره، شب درخشان ایران» شرکت کردند و هردو ابراز کردند که امیدوارند همایش‌های بیشتری در زمینه‌های ت، اقتصاد و فرهنگ بین دو کشور برگزار شود.[۱۵] در اکتبر ۲۰۰۹، جشنواره جهانی فیلم بوسان میزبان دو کارگردان ایرانی بود، پیمان حقانی و محمود کلاری.[۱۶] علاوه بر آن کتابخانه ملی ایران توافق کرد که همکاری‌هایش را با کتابخانه ملی کره گسترش دهد. در مارس ۲۰۱۰، علی اکبر اشعری، مدیر کتابخانه ملی ایران با همتای کره ای اش چال مین مو دیدار کرد و پذیرفتند که در زمینه‌های مختلف همکاری داشته باشند.[۱۷]
بر اساس آخرین تقسیمات کشوری، کرهٔ جنوبی از ۹ استان و ۲ شهر ویژه تشکیل گردیده که زیر نظر فرماندار انتصابی دولت مرکزی اداره می‌شوند و مشخصات آنها به شرح زیر است:
| شماره | نام | نوع | مساحت (کیلومتر مربع) | مرکز |
| ۱ | سئول | شهر ویژه | ۶۱۴ | |
| ۲ | بوسان | کلان‌شهر | ۳۷۳ | |
| ۳ | دائگو | کلان‌شهر | ||
| ۴ | اینچئون | کلان‌شهر | ||
| ۵ | گوانگجو | کلان‌شهر | ||
| ۶ | دائجون | کلان‌شهر | ||
| ۷ | اولسان | کلان‌شهر | ||
| ۱۶ | چجو | ایالت خودمختار | ۱۸۲۹ | چجو |
| ۱۳ | چولای جنوبی | ایالت | ۱۲۰۶۰ | موان |
| ۱۲ | چولای شمالی | ایالت | ۸۰۵۰ | چونجو |
| ۱۱ | چونگچونگ جنوبی | ایالت | ۷۸۰۰ | تائجون |
| ۱۰ | چونگچونگ شمالی | ایالت | ۷۴۳۶ | چونگجو |
| ۹ | کانگوون | ۱۶۷۱۴ | چونچون | |
| ۱۵ | جیونگسانگنام جنوبی | ایالت | ۱۱۹۴۸ | چانگ‌وون |
| ۱۴ | کیانگسانگ شمالی | ایالت | ۱۹۸۰۰ | تائگو |
| ۸ | کیونگی | ایالت | ۱۰۹۶۰ | سوون |
بعضی از آنها که نوشته نشده به خاطر اینکه مساحت کمتر از 200 کیلومتر مربع است و مرکزی ندارد
درباره این سایت